Jego władztwo sięgać będzie od morza do morza, od brzegów Rzeki aż po krańce ziemi. Za 9,10. powrót. Nowy numer 6/2023 Archiwum. nasze media; Kontakt
Przyjdźcie do Mnie wy wszyscy, którzy czujecie się niegodni. Czekam na was czwartek, 21 czerwca 2012 roku, godz. Moja szczerze umiłowana córko, Moi wyznawcy muszą zrozumieć, że tak jak każdy dobry rodzic, zawsze będę chciał tego, co jest dla nich najlepsze. Nigdy nie dam im wszystkiego, o co proszą, jeśli nie jest to zgodne z Moją Najświętszą Wolą. Nigdy nie pozwolę im zboczyć z Drogi Prawdy bez nakłaniania ich do powrotu do Mnie. Zawsze się będę starał chronić ich przed wszelką krzywdą. Ukarzę ich również za każde złe postępowanie. Zagniewam się, i mogę się zagniewać, kiedy uczynią zło innym. Przebaczę im także, kiedy wyrządzą krzywdę, jeśli będą szczerze żałować za błędy swojego postępowania. Jestem cierpliwy. Nie jest łatwo Mnie zaszokować i nigdy nie będę, i nie mógłbym, żywić urazy. To dlatego nawet ci, którzy się oddalili, gubiąc się, i którzy czują się wewnętrznie puści, powinni Mnie prosić, abym ich podtrzymał, umiłował i doprowadził do Boskiej Miłości, która przyniesie im prawdziwy pokój. Tak wielu ludzi się zagubiło i zapomniało o Mnie. Wielu z powodu grzesznego życia, które prowadzili, opiera się, aby wrócić do Mnie. Czują się niezręcznie, nie wiedzą, jak się modlić i błędnie sądzą, że jest dla nich za późno. Jakże się mylą. Nie wolno im nigdy zapomnieć, że ofiarowałem Moje Życie na ziemi za każdego z was. Nie porzucę dusz tak łatwo. Kocham wszystkich tych, którzy przez swoje działania, uczynki i myśli łamią Prawa Mojego Ojca. Jesteście dla Mnie cenni. Kocham was, tak jak kocham wszystkie dzieci Boże. Nigdy nie sądźcie, że jesteście mniej kochani, ponieważ grzeszycie. Grzech, choć jest dla Mnie odrażający, jest tą skazą, z którą się urodziliście. Jest prawie niemożliwe, aby jakakolwiek dusza na ziemi nie grzeszyła. Nigdy nie myślcie, że nie mógłbym wam zawsze pomóc lub wziąć was w Moje Ramiona. Będziecie stać jako pierwsi w kolejności, aby wejść do Mojego Nowego Raju na ziemi, który będzie trwał tysiąc lat, kiedy zwrócicie się do Mnie. Jedyne, o co prosiłbym, to abyście rozmawiali ze Mną tymi słowami. Modlitwa Krucjaty 62 Dla zagubionych i bezradnych grzeszników O Jezu, pomóż mi, bo jestem grzesznikiem, zagubionym, bezradnym i w ciemności. Jestem słaby i brakuje mi odwagi, aby Cię odnaleźć. Daj mi siłę wołać teraz do Ciebie, żebym mógł się wyzwolić od ciemności wewnątrz mojej duszy. Doprowadź mnie do Twojego Światła, drogi Jezu. Przebacz mi. Pomóż mi ponownie odzyskać jedność i poprowadź mnie do Twojej Miłości, Pokoju i Życia Wiecznego. Ufam Ci całkowicie i proszę Cię, żebyś mnie przyjął z umysłem, ciałem i duszą, gdy poddaję się Twojemu Bożemu Miłosierdziu. Amen. Przyjdźcie do Mnie wy wszyscy, którzy czujecie się niegodni. Czekam na was. Jedyne, co potrzeba, to wyciągnąć do Mnie rękę i chwycić Mnie. Słucham. Widzę. Płaczę. Kocham was. Nigdy się nie poddam, dopóki nie znajdziecie się w Moich Ramionach, a Moje Boże Miłosierdzie nie napełni waszych dusz. Wkrótce ujrzycie wreszcie Prawdę Mojego wielkiego Miłosierdzia. Wasze wątpliwości opadną jak zewnętrzna skorupa, aby ukazać waszą duszę, która zostanie wypełniona światłem, i przybędziecie do Mnie. Czekam na ten dzień z wielką nadzieją i radością. Dopiero wtedy, kiedy każda biedna zagubiona dusza będzie wiedzieć, że tylko Ja, Jezus Chrystus, mogę ją zbawić, Moje Serce zostanie uzdrowione. Pamiętajcie, mogę potępić grzech, ale kocham każdego grzesznika, bez względu na to, co uczynił. Nigdy się nie lękajcie przyjść do Mnie, rozmawiać ze Mną, bo kocham was zbyt mocno, żeby was odrzucić, kiedy okażecie prawdziwą skruchę. Wasz umiłowany Jezus Come to Me all of you who feel unworthy. I am waiting for you. Thursday, June 21st, 2012 @ 00:05 My dearly beloved daughter My followers must understand that like any good parent I will always want what is best for them. I will never give them everything they ask for unless it is according to My Most Holy Will. I will never let them wander off the path of Truth without coaxing them back to Me. I will always try to protect them from all harm. I will also chastise them for any wrongdoing. I will, and can, become angry when they do evil onto others. I will also forgive them when they do wrong if they are truly sorry for the error of their ways. I am patient. I am not easily shocked and never, nor could I, hold a grudge. This is why even those who have wandered off lost and who feel empty inside should ask Me to hold them, love them and bring them the Divine Love that will bring them true peace. So many people are lost and have forgotten Me. Many, because of the sinful lives they have led, are reluctant to turn to Me. They feel awkward, don’t know how to pray and believe, wrongly, that it is too late for them. How wrong they are. They must never forget that I offered up My life on earth for each one of you. I don’t give up on souls that easily. I love all those who, through their actions, deeds and thoughts, break My Father’s Laws. You are precious to Me. I love you just as I love all of God’s children. Never believe you are loved less because you sin. Sin, while abhorrent to Me, is the stain with which you were born. It is almost impossible for any soul on earth not to sin. Never feel I could never help you or welcome you into My Arms. You will stand first in line to enter My New Paradise on earth, which will last 1,000 years when you turn to Me. All I asked is that you speak with Me in these words Crusade Prayer (62) For Lost and Helpless Sinners O Jesus help me for I am a sinner lost, helpless and in darkness I am weak and lack the courage to seek You out Give me the strength to call You now so that I can break away from the darkness within my soul Bring me into Your light Dear Jesus, forgive me Help me to become whole again and lead me to Your Love, peace and Eternal Life. I trust You completely and I ask You to take me in mind, body and soul as I surrender to Your Divine Mercy. Amen. Come to Me all of you who feel unworthy. I am waiting for you. All it takes is to hold out your hand and reach Me. I listen. I see. I weep. I love you. I will never give up until you are in My Arms and My Divine Mercy floods your soul. Soon you will finally see the Truth of My Great Mercy Your doubts will fall away like an outer shell to reveal your soul which will be filled with the light and you will come running towards Me. I await that day with great hope and joy. Only when every poor lost soul knows that only I, Jesus Christ, can save them will My Heart be healed. Remember I may condemn the sin but I love every sinner no matter what they have done. Never be afraid to come to Me, to talk to Me, for I love you too much to reject you when you show true remorse. Your beloved Jesus
Przyjdźcie do Mnie wy wszyscy, którzy czujecie się niegodni. Czekam na was czwartek, 21 czerwca 2012 roku, godz. 0.05. Moja szczerze umiłowana córko, Moi wyznawcy muszą zrozumieć, że tak jak każdy dobry rodzic, zawsze będę chciał tego, co jest dla nich najlepsze. Gdybyśmy chcieli w jednym zdaniu streścić istotę chrześcijaństwa myślę, że świetnie by się do tego nadawała właśnie ta wypowiedź Jezusa: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.(Mt 11,28) To proste zdanie zawiera w sobie cały sens naszej wiary bo przecież chrześcijaństwo to nic innego jak podążanie za Jezusem. Warto jednak zadać sobie pytanie kim był ów syn cieśli przemierzający drogi Palestyny dwa tysiące lat temu? Wielu ludzi uważa go po dziś dzień za nauczyciela, filozofa o liberalnych poglądach, który starał się jakoś ucywilizować twarde i nierzadko okrutne prawa zwyczajowe tamtej epoki. Jest to myśl nawet i bardzo kusząca, niestety ma się nijak do prostej logiki. Otóż w tamtych czasach wędrownych nauczycieli było wielu, tak jak i filozofów o najróżniejszych poglądach od najbardziej radykalnych po łagodnych i wyrozumiałych. Pustynia roiła się od cudotwórców, uzdrawiaczy, samozwańczych proroków czy przywódców religijnych i żaden z nich nie został powieszony na drzewie. Ten wielobarwny korowód postaci tak charakterystyczny dla tamtych czasów nie wzbudzał w nikim aż tak wielkiego gniewu i strachu by upierano się tych ludzi skazywać na śmierć i to koniecznie w majestacie rzymskiego prawa. Cóż więc było takiego w Jezusie z Nazaretu, że doprowadził ówczesne elity żydowskiego narodu do takiego przerażenia, że zrobili wszystko by ów łagodny prorok i nauczyciel zginął na krzyżu? Otóż zarówno elity żydowskie jak i trochę później Rzymianie zrozumieli to czego niektórzy z nas nie rozumieją po dziś dzień, że chrześcijaństwo to powódź, która niepowstrzymana, w swoim radykalizmie burzy cały zastany porządek społeczny, kulturowy, obyczajowy, polityczny. Cały system znanych i zrozumiałych zachowań. Zmiana mentalna do której nawoływał Jezus, jest świetnie widoczna właśnie w tym zdaniu: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.(Mt 11,28) Przyjdźcie ze wszystkich narodów ziemi, ze wszystkich warstw i grup społecznych bez wyjątku, ze wszystkich zawodów bez różnicy, wykluczeni, wyalienowani, niedotykalni. Jezus mówił do celników, chorych fizycznie i psychicznie, nierządnic, złodziei, bandytów, nawet do tych którzy byli traktowani jako zajadli wrogowie. Radykalizm owego „wszyscy” najlepiej obrazują: powołanie na „apostoła narodów” drania, tępiciela młodego Kościoła Szawła, a przede wszystkim zdanie, które same w sobie było i zawsze pozostanie skandalem dla wszystkich tych którzy nie rozumieją czym jest chrześcijaństwo: Gdy przyszli na miejsce, zwane «Czaszką», ukrzyżowali tam Jego i złoczyńców, jednego po prawej, drugiego po lewej Jego stronie. Lecz Jezus mówił: «Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią». (Łk 23 33-34) Kochać bliskich i przyjaciół potrafią i poganie, żadna to wielka sprawa ale żeby kochać prześladowców, żeby zrozumieć ten skandaliczny apel Jezusa z krzyża na to pogańska mentalność to za mało, pogański sposób myślenia tego nie ogarnia. Żeby iść za Jezusem trzeba zapomnieć o wszystkim czego uczono w domu, co wynikało z zastanej obyczajowości, mentalności trzeba wyjść z systemu określającego miejsce jednostki w społeczeństwie i określić się zupełnie na nowo. Do czasu przyjścia wiary byliśmy poddani pod straż Prawa i trzymani w zamknięciu aż do objawienia się wiary. 24 Tym sposobem Prawo stało się dla nas wychowawcą [który miał prowadzić] ku Chrystusowi, abyśmy z wiary uzyskali usprawiedliwienie. 25 Gdy jednak wiara nadeszła, już nie jesteśmy poddani wychowawcy 26 Wszyscy bowiem dzięki tej wierze jesteście synami Bożymi – w Chrystusie Jezusie. 27 Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. 28 Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. 29 Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą – dziedzicami. (Gal 3 23-29) Starszyzna żydowska doskonale zdawała sobie sprawę z tego, że ów Jezus to ktoś więcej jak tylko prorok, doskonale rozumieli, że przyjęcie jego nauki równało się z zagładą świata na którego straży, w ich mniemaniu, postawił ich czy jak kto woli – wybrał ich sam Bóg. Również Rzymianie szybko zrozumieli, że rozlewający się jak powódź po całym ówcześnie znanym świecie ruch, którego po raz pierwszy w Antiochii zaczęto nazywać „chrześcijaństwem”, to coś zdecydowanie bardziej niebezpiecznego niż kolejna żydowska sekta tak nie było, nie zwalczano by go z taką nieprzejednaną zajadłością. Jednakże młody Kościół nie tylko nie uległ brutalnym prześladowaniom ale rósł w siłę miał się coraz lepiej. Właśnie dla tego chwiejące się imperium postanowiło zmienić swoją taktykę wobec chrześcijaństwa, zamiast walczyć z powodzią siłą postanowiono zrobić to, co Rzymianom wychodziło doskonale: zbudować wielki akwedukt. Zamknąć szalejące wody powodzi w dającą się kontrolować i na dodatek jeszcze przynoszącą korzyści, bezpieczną rzekę. Uczynić ze skandalu chrześcijaństwa, religię państwową. Jak bardzo skuteczna okazała się ta metoda, a budowla trwała, widać po dziś dzień. Mimo heroicznych działań rozlicznych świętych i szaleńców bożych działających na przestrzeni wieków, nie udało się jej zniszczyć do czasów obecnych. Akwedukty stoją i ciągle powstrzymują powódź czyniąc z niej grzeczną i przewidywalną rzekę religii. Jeśli chcemy by w końcu Jezus zatriumfował w naszym życiu i w otaczającym nas świecie, naszym obowiązkiem jako chrześcijan, jest ową budowlę zburzyć całkowicie. Amen! O Wszechmocny Jezu, przychodzimy do Ciebie z pokorą, powtórz w sercach naszych cuda… Twojej łaski. Niech przejrzy dusza nasza i pozna Ciebie. Niechaj powstanie i pobiegnie do Ciebie, niech uszy jej otworzą się na głos Twój, niech z grobu grzechu powstanie i życiem łaski żyć pocznie. Orędzie papieża Franciszka na XXVIII Światowy Dzień Chorego 2020. Henryk Przondziono /Foto Gość Chory Czuje on, że zagrożona jest nie tylko jego integralność fizyczna, ale także wymiar relacyjny, intelektualny, uczuciowy i duchowy; i dlatego oprócz terapii oczekuje wsparcia, troskliwości, uwagi... jednym słowem miłości Drodzy braci i siostry, 1. Słowa Jezusa: «Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię» (Mt 11,28) wskazują na tajemniczy kierunek łaski, która objawia się ludziom prostym i daje wytchnienie utrudzonym i zmęczonym. Słowa te są wyrazem solidarności Syna Człowieczego wobec ludzkości dotkniętej smutkiem i cierpieniem. Jakże wiele osób cierpi w ciele i na duchu! Jezus Chrystus wzywa wszystkich, aby pójść do Niego: «przyjdźcie do mnie» i obiecuje ulgę i wytchnienie. «Kiedy Jezus to mówi, ma przed oczyma ludzi, których spotyka każdego dnia na drogach Galilei: wielu ludzi prostych, ubogich, chorych, grzeszników, znajdujących się na marginesie społeczeństwa z powodu ciężaru prawa i opresyjnego systemu społecznego... Ludzie ci zawsze uganiali się za Nim, aby słuchać Jego słowa — słowa, które dawało nadzieję!» (Anioł Pański, 6 lipca 2014). W XXVIII Światowy Dzień Chorego, Jezus kieruje zaproszenie do chorych, uciśnionych i biednych, którzy wiedzą, że zależą całkowicie od Boga i, dotknięci ciężarem próby, potrzebują uzdrowienia. Osobom przeżywającym przygnębienie z powodu swojej sytuacji słabości i bólu Jezus Chrystus nie narzuca przepisów prawa, ale oferuje swoje miłosierdzie czyli samego siebie jako odnawiającą moc. Jezus patrzy na poranione człowieczeństwo. On ma oczy, które widzą i które zauważają, gdyż patrzą głęboko, nie rozglądają się obojętnie, lecz zatrzymują się i akceptują całego człowieka, każdego z jego stanem zdrowia, nie odrzucając nikogo, zapraszając każdego do wejścia w Jego życie, aby doświadczyć łagodności. 2. Dlaczego Jezus Chrystus żywi te uczucia? Ponieważ On sam uczynił się słabym, doświadczając ludzkiego cierpienia i otrzymując następnie pokrzepienie od Ojca. Faktycznie tylko ten, kto osobiście przeżywa to doświadczenie, będzie potrafił pocieszyć drugiego. Istnieje kilka poważnych form cierpienia: choroby nieuleczalne i przewlekłe, choroby psychiczne, schorzenia wymagające rehabilitacji lub opieki paliatywnej, różne niepełnosprawności, choroby wieku dziecięcego i podeszłego… Wobec nich czasami brakuje człowieczeństwa, dlatego konieczne jest spersonalizowanie podejścia do pacjenta, dodając do leczenia także opiekę w celu integralnego uzdrowienia człowieka. W chorobie czuje on bowiem, że zagrożona jest nie tylko jego integralność fizyczna, ale także wymiar relacyjny, intelektualny, uczuciowy i duchowy; i dlatego oprócz terapii oczekuje wsparcia, troskliwości, uwagi... jednym słowem miłości. Ponadto obok człowieka chorego jest jego rodzina, która cierpi i również potrzebuje pociechy i bliskości. 3. Drodzy chorzy bracia i siostry, wasza choroba stawia was w szczególny sposób pośród owych, “utrudzonych i obciążonych”, którzy przyciągają wzrok i serce Jezusa. Stąd wychodzi światło, które oświeca wasze chwile ciemności i nadzieja wobec waszego zniechęcenia. Jezus zaprasza was, abyście przyszli do Niego: «Przyjdźcie». W Nim bowiem niepokoje i pytania, które rodzą się w tej waszej “nocy” ciała i ducha, znajdą siłę do ich pokonania. Tak, Chrystus nie dał nam recept, ale swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem uwalnia nas od ucisku zła. W tym stanie na pewno potrzebujecie miejsca, aby się pokrzepić. Kościół chce być coraz bardziej i lepiej “gospodą“ Dobrego Samarytanina, którym jest Chrystus (por. Łk 10, 34), to znaczy domem, w którym można znaleźć Jego łaskę, wyrażającą się w gościnności, w akceptacji, w podniesieniu na duchu. W tym domu będziecie mogli spotkać ludzi, którzy, uzdrowieni miłosierdziem Bożym ze swojej słabości, będą umieli pomóc wam nieść krzyż, tworząc z własnych ran szczeliny, poprzez które ponad swoją chorobą można dostrzec horyzont i otrzymać światło i powietrze dla waszego życia. W to dzieło przynoszenia ulgi chorym braciom wpisuje się działalność pracowników służby zdrowia: lekarzy, pielęgniarek, personelu pomocniczego, administracji placówek sanitarnych, wolontariuszy, którzy, wykonując swoje zadania zgodnie z kompetencjami, pozwalają odczuć obecność Chrystusa, który ofiaruje pociechę i troszczy się o chorą osobę, opatrując jej rany. Jednakże również oni są mężczyznami i kobietami nie pozbawionymi własnych słabości czy chorób. W odniesieniu do nich mają szczególne znaczenie słowa, że «otrzymawszy pokrzepienie i pocieszenie Chrystusa, jesteśmy z kolei wezwani, aby stać się pokrzepieniem i pocieszeniem dla naszych braci, poprzez postawę łagodności i pokory na wzór Mistrza» (Anioł Pański, 6 lipca 2014). 4. Drodzy pracownicy służby zdrowia, każda interwencja diagnostyczna, prewencyjna, terapeutyczna, badawcza, lecznicza i rehabilitacyjna skierowana jest do osoby chorego, gdzie rzeczownik “osoba” zawsze pojawia się przed przymiotnikiem “chory”.Dlatego wasze działanie niech będzie stale nakierowane na godność i życie człowieka, bez jakiejkolwiek zgody na działania o charakterze eutanazji, wspomaganego samobójstwa, zaprzestania podtrzymywania życia, nawet wtedy, gdy stan choroby jest nieodwracalny. W obliczu sytuacji krytycznych i możliwej porażki nauk medycznych wobec przypadków klinicznych coraz bardziej problematycznych i wobec niekorzystnych diagnoz, jesteście wezwani do otwarcia się na wymiar transcendentny, który może ukazać najgłębszy sens waszej profesji. Pamiętamy, że życie jest święte i należy do Boga, dlatego jest nienaruszalne i nietykalne (por. Instr. Donum vitae, 5; Enc. Evangelium vitae, 29-53). Życie ma być przyjmowane, chronione, szanowane i trzeba mu służyć od jego zaistnienia aż do śmierci: domagają się tego zarówno rozum, jak i wiara w Boga autora życia. W niektórych przypadkach sprzeciw sumienia pozostaje dla was koniecznym wyborem, aby pozostać wiernymi waszemu „tak” dla życia i osoby. W każdym razie wasz profesjonalizm ożywiany chrześcijańską miłością, będzie najlepszą formą służby wobec podstawowego prawa człowieka, jakim jest prawo do życia. Nawet wówczas, kiedy nie będziecie w stanie wyleczyć, zawsze będziecie mogli otoczyć opieką za pomocą gestów i procedur, które przynoszą ulgę i wytchnienie pacjentowi. Niestety, w niektórych kontekstach wojny czy konfliktu zbrojnego atakuje się personel medyczny i placówki, które zajmują się przyjmowaniem i leczeniem chorych. W niektórych miejscach również władza polityczna próbuje manipulować pomocą medyczną na swoją korzyść, ograniczając autonomię prawną przysługującą profesji medycznej. W rzeczywistości, atakowanie tych, którzy poświęcają się służbie cierpiącym członkom społeczeństwa, nikomu nie przynosi pożytku. 5. W tym XXVIII Światowym Dniu Chorych myślę o wielu braciach i siostrach, którzy na całym świecie nie mają dostępu do leczenia, ponieważ żyją w biedzie. Zwracam się zatem do instytucji opieki zdrowotnej i rządów wszystkich krajów świata, aby mając na uwadze aspekt ekonomiczny, nie zaniedbywały sprawiedliwości społecznej. Ufam, że łącząc zasady solidarności i pomocniczości, zostanie podjęta współpraca dla zapewniania wszystkim dostępu do odpowiedniej opieki medycznej w celu ochrony i odzyskiwania zdrowia. Z serca dziękuję wolontariuszom, którzy oddają się służbie chorym, uzupełniając w wielu przypadkach braki strukturalne i odzwierciedlając poprzez gesty czułości i bliskości obraz Chrystusa Dobrego Samarytanina. Najświętszej Maryi Pannie, Uzdrowieniu Chorych, zawierzam wszystkich, którzy dźwigają ciężar choroby wraz z ich rodzinami, a także wszystkich pracowników służby zdrowia. Wszystkich z czułością zapewniam o bliskości w modlitwie i z serca udzielam Apostolskiego Błogosławieństwa. Watykan, 3 stycznia 2020 r., we wspomnienie Najświętszego Imienia Jezus Franciszek Kierowców, którzy dojeżdżają ostentacyjnie do krawężnika, żebym nie mogła ich minąć rowerem, a kiedy grzecznie zwracam uwagę, krzyczą: “gdzie się pani wpierdala z tym gówniarzem”. Rowerzystów – faszystów, którzy prawie doprowadzają do wypadku informując mnie, że jestem idiotką bo jeżdżę bez kasku. Czytania z dnia2022-08-02 - Wtorek. Dzień powszedni albo wspomnienie św. Euzebiusza z Vercelli, biskupa, albo św. Piotra J. Eymarda, prezbiteraRozważanieStary lekcjonarzI CzytanieEwangelia 2022-08-03 - ŚrodaRozważanieStary lekcjonarzI CzytanieEwangelia 2022-08-04 - Czwartek. Wspomnienie św. Jana Marii Vianneya, prezbiteraRozważanieStary lekcjonarzI CzytanieEwangelia 2022-08-05 - Piątek. Dzień powszedni albo rocznica poświęcenia rzymskiej Bazyliki Najświętszej Maryi PannyRozważanieStary lekcjonarzI CzytanieEwangelia 2022-08-06 - Sobota. Święto Przemienienia PańskiegoRozważanieStary lekcjonarzI CzytanieII CzytanieEwangelia Partnerzy Polecane linki Rozważanie Update Required To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin. 23 czerwca W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa słyszymy zaproszenie Pana: "Przyjdźcie do Mnie wszyscy". Jezus mówi "wszyscy", a więc każdy bez wyjątku. Jak zrozumieć zakres tego słowa? Kim są ci "wszyscy"? Ramy tego zaproszenia ostatni Sobór oddał w pięknym opisie kręgów przynależności do Kościoła, który obejmuje swoimi ramionami nie tylko katolików, ale także innych chrześcijan, dalej, naród, który jako pierwszy otrzymał przymierze i obietnicę. Następnie, wyznawców jedynego Boga, a także tych, którzy choć nie znają Boga, to jednak w swoim życiu postępują zgodnie z nakazem sumienia. Opis tej wielkiej wspólnoty, obejmującej "wszystkich" kończy się przypomnieniem nakazu misyjnego. W ten sposób Sobór naprowadza nas na odczytanie go jako obrazu naszej, a więc katolików, odpowiedzialności za zaniesienia imienia Jezusa wszystkim ludziom. Warto jeszcze przypomnieć, że istotą kultu Serca Pana Jezusa jest modlitwa zadośćuczynienia, a więc przeproszenia za grzechy nie tylko moje, ale także innych, tych, którzy w ogóle tego nie robią. Gdy w ten uroczysty dzień stajemy do wspólnej modlitwy, by wielbić Serce Jezusa, pamiętajmy o ogromie zadośćuczynienia, które Jemu się należy. Czy stać cie na taki akt? Wsparcie Zostań naszym Patronem Modlitwa na dzisiajModlitwa do św. Jadwigi ŚląskiejOkaż mi Boże, miłosierdzie Swoje...Litania do bł. Jerzego Popiełuszki Rozważania nt. Litanii Loretańskiej Dzień 1 Dzień 2 Dzień 3 Dzień 4 Dzień 5 Dzień 6 Dzień 7 Dzień 8 Dzień 9 Dzień 10 Dzień 11 Dzień 12 Dzień 13 Dzień 14 Dzień 15 Dzień 16 Dzień 17 Dzień 18 Dzień 19 Dzień 20 Dzień 21 Dzień 22 Dzień 23 Dzień 24 Dzień 25 Dzień 26 Dzień 27 Dzień 28 Dzień 29 Dzień 30 Dzień 31 Zobacz całośćAktualności2021-05-03 Gotowe są już kolejne księgi Starego Testamentu, a są nimi: Księga Nahuma Księga Habakuka Księga Sofoniasza Księga Aggeusza Księga Zachariasza Księga Malachiasza 2021-04-27 Dostępna jest już również Księga Micheasza. Zapraszamy. 2021-04-27 Zapraszamy do wysłuchania Księgi Jonasza. 2021-04-23 Mamy jeszcze na dziś Księgę Ozeasza dla Was. Owocnego słuchania. 2021-04-23 Kolejna księga Starego Testamentu gotowa, oto Księga Daniela. Zapraszamy. . 293 304 266 196 0 134 657 499przyjdzcie do mnie wszyscy którzy
